Als je lieve baby je in eens (hard) bijt, dan kun je
hier zeker de eerste keer behoorlijk van schrikken. Je baby kan je bijten omdat
er tandjes doorkomen, maar vanaf een leeftijd van ongeveer 12 maanden kan het
ook een uiting van emoties zijn. Op deze leeftijd kan je baby of dreumes zijn
impulsen nog niet onder controle krijgen, maar kan hij je wel al behoorlijk
pijn doen.
Uit onderzoek van dagboeken die kinderdagverblijven bijhielden, is gebleken dat bijten een veelvoorkomend gedrag is voor kinderen in de leeftijd van 13 tot 30 maanden oud. Alhoewel de beten heel pijnlijk waren, bleven de verwonderingen in de meeste gevallen alleen beperkt tot tandafdrukken. De meeste kinderdagverblijven probeerden de kinderen af te leiden door ze uit de ruimte te halen waar het bijtgedrag had plaatsgevonden. Dit was vaak al voldoende om het bijten te doen stoppen.
Jonge kinderen willen alles onderzoeken. Ze vinden veel interessant. Als ze worden gestopt tijdens hun ontdekkingstocht, dan is de kans groot dat ze gefrusteerd, boos en/of verdrietig worden. Maar omdat ze nog niet om kunnen gaan met deze rauwe emoties, proberen ze zich op een fysieke manier te uiten. Bijten kan één van de manieren zijn waarop je baby zijn ongenoegen laat zien. Belangrijk is om je te realiseren dat je baby of dreumes niemand bewust pijn wilt doen. Als je kind zijn vaardigheden verder ontwikkelt, zal hij ook steeds vaker kiezen voor een andere manier van uiten. Fysieke uitingen nemen dan snel af en zijn spraak gaat een veel grotere rol spelen.
Referentie
1. H.C. Solomons, R. Elardo. 1991. Biting in day care centers: incidence, prevention, and intervention. J Pediatr Health Care. 1991;5(4):191-6.
Uit onderzoek van dagboeken die kinderdagverblijven bijhielden, is gebleken dat bijten een veelvoorkomend gedrag is voor kinderen in de leeftijd van 13 tot 30 maanden oud. Alhoewel de beten heel pijnlijk waren, bleven de verwonderingen in de meeste gevallen alleen beperkt tot tandafdrukken. De meeste kinderdagverblijven probeerden de kinderen af te leiden door ze uit de ruimte te halen waar het bijtgedrag had plaatsgevonden. Dit was vaak al voldoende om het bijten te doen stoppen.
Jonge kinderen willen alles onderzoeken. Ze vinden veel interessant. Als ze worden gestopt tijdens hun ontdekkingstocht, dan is de kans groot dat ze gefrusteerd, boos en/of verdrietig worden. Maar omdat ze nog niet om kunnen gaan met deze rauwe emoties, proberen ze zich op een fysieke manier te uiten. Bijten kan één van de manieren zijn waarop je baby zijn ongenoegen laat zien. Belangrijk is om je te realiseren dat je baby of dreumes niemand bewust pijn wilt doen. Als je kind zijn vaardigheden verder ontwikkelt, zal hij ook steeds vaker kiezen voor een andere manier van uiten. Fysieke uitingen nemen dan snel af en zijn spraak gaat een veel grotere rol spelen.
Referentie
1. H.C. Solomons, R. Elardo. 1991. Biting in day care centers: incidence, prevention, and intervention. J Pediatr Health Care. 1991;5(4):191-6.
Reacties
Een reactie plaatsen